Nerka - narząd parzysty, więc każda osobno może mieć inną budowę, położenie i różne, odmienne patologie. 

W badaniu USG nerki są zazwyczaj bardzo dobrze widoczne. U pacjenta leżącego położone są zwykle wysoko - zakryte częściowo lub w całości od tyłu przez żebra. Dlatego często, aby uwidocznić je w całości lekarz wykonujący badania poleca pacjentowi, aby nabrać powietrza i zatrzymać je na szczycie wdechu. Ten manewr powoduje wypchnięcie nerek w dół spod łuków żebrowych, a dodatkowo unieruchamia je, pozwalając na precyzyjną diagnostykę. 

Nerki są ruchome - poruszają się wraz z oddychaniem. Przepona poruszając się w górę i w dół podczas oddychania przemieszcza nerki. U niektórych pacjentów ruchomość nerki może być patologiczna. Najczęściej zdarza się to u kobiet, które się odchudzały. Wówczas nerka przemieszcza się wewnątrz swojej torebki i czasami przewiesza się przez naczynia krwionośne, co wywołuje kolkę nerkową. 

Nerka w badaniu USG jawi się jako dobrze odgraniczona od otoczenia struktura o ciemnym (hypoechogenicznym) miąższu i jasnej (hyperechogenicznej) zatoce. Najczęstsze patologie obserwowane w USG to kamica nerkowa, zastój moczu lub wodonercze w przebiegu kolki nerkowej, guzy i torbiele nerek.

U zdrowego dorosłego człowieka wymiary nerek są następujące:

Długość nerki - 100-120 mm

Szerokość nerki - 50-70 mm

Grubość warstwy miąższowej - 10-25 mm